Lokalizację murów miejskich możemy poznać dzięki planom stworzonym przez Fryderyka Bernarda Wernera, zamieszczonym w „Topographia oder Prodromus Delineati Silesiae Ducatus” z ok. 1750 r. Jednak pierwsze wzmianki o fortyfikacjach są dużo wcześniejsze i pochodzą z końcówki XIII w., czyli z czasów, kiedy na Kąty zostały przeniesione prawa miejskie z pobliskiego Milina. Pierwsze poświadczone źródło pochodzi natomiast z roku 1428. Na fortyfikacje składał się warowny zamek oraz gród otoczony murami, szańcami i systemem fos. Mury i otaczające je fosy przerywane były przez bramy: Wrocławską (Dolną , Młyńską) i Świdnicką (Górną, Szpitalną) oraz na drodze do zamku – furtę Zamkową (Wodną).

Mury naprawił i uzupełnił, prawdopodobnie poprzez usypanie wałów ziemnych oraz odbudowę wyburzonych części, burmistrz Noe Pordes w roku 1587.

Ciekawostką jest, że do dziś nie wiadomo, czy istniały również mury od strony południowej, nie zachowały się one na żadnych planach, a materiały źródłowe wskazują raczej na to, że rolę muru pełnił usypany wał, a dzisiejsza ul. Wrocławska była fosą. Są to jednak tylko hipotezy.

Mury miejskie zostały mocno zniszczone podczas wojny trzydziestoletniej, ostatni raz naprawiane były dopiero w roku 1818. Jednak już ok. roku 1820 większa część murów, jak również wieże bram została rozebrana. W latach 1855-56 zasypane zostały fosy.

Pozostałe fragmenty murów obronnych do dziś zachowały się przy kościele parafialnym Świętych Apostołów Piotra i Pawła, odkryte zostały przez ks. Moeperta, proboszcza parafii do roku 1945.

Na podstawie: Die schlesischen Massiven Wehrbauten, Kurt Bimler, 1940; Fortyfikacje miejskie – informacje zebrane przez Jerzego Grendę, Katalog zabytków sztuki pod red. Jakuba Pokory i Mieczysława Zlata.

Foto: http://www.dokumentyslaska.pl/werner/litera_k/katy_wroclawskie.html